Afgelopen week had Walter, onze accountmanager van GOED, een evaluatiegesprek met Hans, ANW-hoofd bij BETERE GGZ. Ze hebben het over die momenten dat alles tegelijk lijkt te gebeuren – je kent het wel, vrijdagmiddag, bijna weekend, je krijgt een telefoontje dat je niet wilt horen. Hans vertelt over zo’n dag waarop de HIC hem belt: ziekmelding, en oh ja, er moet ook nog eens acuut opgeschaald worden, dus bij voorkeur 2 bekwame kandidaten inzetten.

“We zaten met twee patiënten die de boel op stelten zetten. Eentje in een manische psychose, die had het meubilair al bijna naar de maan gestuurd. Die moesten we naar de EBK verplaatsen. En dan hadden we nog een suïcidale patiënt die niet van de IC af kon en 1-op-1 begeleiding nodig had. Je weet wel, van die dagen” zegt Hans.
Walter, nieuwsgierig: “En wat is dan cruciaal als je zo’n bureau belt voor hulp?”
Hans leunt achterover: “Nou, ze moeten echt de ins en outs van onze afdelingen kennen. HIC is de Champions League; MC meer de Eredivisie. En dan heb je nog de verslaving en persoonlijkheidsstoornissen. Elk vraagt om een ander type zorgverlener. Plus, ze moeten snappen met welke patiënten ze te maken krijgen. Het is niet zomaar een poppetje op een plek zetten; je hebt mensen nodig die de finesse van elke afdeling begrijpen. En natuurlijk, weten met welk soort patiënten ze te maken krijgen. Het is als een schaakspel waarbij elke zet telt. Uiteindelijk willen we gewoon dat ons team op adem kan komen en de patiënten de zorg krijgen die ze nodig hebben.”

En hoe zat het dan met die vrijdag? “Ik belde één van onze partners en kreeg twee toppers: Erika en Youssef. Perfect voor de klus.” Walter, onder de indruk: “Toppers, zeg je?” “Ja, Erika is een oude rot in het vak, geweldig met suïcidale patiënten, en Youssef, die kent de EBK als zijn broekzak. Binnen een uur was alles geregeld. Dat zijn de momenten waarop je denkt: yes, we hebben het gefixt!”
Maar hoe weet je dat het goed ging? Walter was benieuwd. “Ah, de evaluatie”, begon Hans. “Super belangrijk. Het bureau belde ons na het weekend. Alles liep op rolletjes. Erika en Youssef waren niet alleen een steun voor de patiënten maar namen ook administratieve taken over. Zowel Erika als Youssef werkten het dossier en het CSP bij, en met Youssef erbij hadden we de manisch psychotische patiënt zo terug in de groep. Zonder escalaties.”
Walter, onder de indruk: “Dus, eigenlijk zoek je een soort GGZ-fluisteraars?”
“Exact!” lacht Hans. “Iemand die de taal van de GGZ spreekt, die snapt wat we nodig hebben en die ons team en onze patiënten op de eerste plek zet. Want aan het eind van de dag gaat het erom dat we allemaal een beetje menselijk blijven in deze gekke wereld. En met de juiste mensen om je heen, lukt dat net iets beter.”
Zo zie je maar weer, in de GGZ is het nooit saai. En bij GOED en BETERE GGZ weten ze precies hoe ze de uitdagingen het hoofd moeten bieden – met een beetje hulp van hun GGZ-fluisteraars en een flinke dosis teamwork.

*De namen van onze zorgverleners en partners zijn fictief, maar wel gebaseerd op ware gebeurtenissen